De OMWB bestaat 10 jaar. Van harte gefeliciteerd oud-collega’s en natuurlijk ook de bestuurders. Wat is er in een periode van 10 jaar veel gebeurd en in maatschappelijk opzicht ook veel veranderd. In wet- en regelgeving, maar vooral ook in ons denken waar het gaat om klimaat en energie. Eveneens met betrekking tot de industriële en agrarische sector. We leven in een periode van een economische en ecologische transitie, dichtbij en wereldwijd. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Denken in termen van ‘alles is maakbaar’ is voorbij. Het klimaat heeft een stem opgeëist.

In onzekere tijden heeft en is vertrouwen (van) een bijzondere betekenis. Vertrouwen is het scharnierpunt in zowel functionele als relationele verbindingen. Daarbij gaat het niet om schone woorden of schijn, het is veel eerder en meer een kwestie van gevoel. De kwestie van het gas in Groningen en de toeslagenaffaire hebben ons pijnlijk op de feiten gedrukt. Als overheden hebben we bij met name burgers (fors) aan vertrouwen ingeboet. Overheden en medewerkers daarvan moet er alles aan gelegen zijn om dat vertrouwen terug te winnen. Dag-in-dag-uit daaraan -met stip- werken.

Het vraagt transparantie en eerlijkheid. Het eerlijke en goede gesprek. Echter, nog meer in ons gedrag en handelen. Je verantwoordelijkheid tonen, je kwetsbaar durven opstellen, echt in dialoog zijn met elkaar. De start van de OMWB was veelbelovend en toch verloor de dienst na enkele jaren een deel van het eerder geschonken vertrouwen. Bij het toenmalige bestuur, bij opdrachtgevers, en nog veel erger, de medewerkers kwamen in een spagaat. Enerzijds met veel motivatie werken aan de opgaven en anderzijds nauwelijks publieke waardering daarvoor. Het leek te gaan over financiële tekorten en/of bestuurlijke discrepanties. Maar feitelijk ging het om vertrouwen. Over vertrouwen in jezelf en vertrouwen in elkaar.

Vier jaar mocht ik leidinggeven aan de OMWB. Samen met de collega’s en met support van het bestuur hebben we vertrouwen herwonnen. Waardoor? Niet door reclamecampagnes of zo, maar door ons open te stellen voor onze omgeving. Te luisteren.

Door werkelijk in te gaan op signalen van anderen. Die niet achteloos afdoen, maar die serieus nemen. En bovenal onze (vaktechnische) kwaliteiten publiekelijk zichtbaar maken.

We zijn er allemaal van opgebloeid. In de eerste plaats mentaal, we doen weer met plezier ons werk. Anderen stellen belang in onze opinie. We worden weer gerespecteerd en gewaardeerd. Niet alleen om wat we doen, wel om hoe we het doen, bovenal door wie we zijn: hoeders van het publieke belang voor milieu en duurzaamheid.