Meelopen met de MilieuKlachtenCentrale
Mark gaat waar de klachten hem brengen
‘s Ochtends nog niet weten wat er die dag qua werk op je pad komt. Voor toezichthouder Mark Voermans is het een tweede natuur. Vandaag laat hij zien wat zijn werk voor de MilieuKlachtenCentrale inhoudt. We rijden een dienst met hem mee.
Mark is sinds 2021 werkzaam als medewerker Klachten en Calamiteiten bij Omgevingsdienst Midden- en West-Brabant. Zijn dag start meestal vanachter zijn bureau op de begane grond. Daar vertelt hij vandaag hoe zijn achtergrond bij de politie, eerst als motoragent en daarna deel van de recherche, vormend is geweest voor zijn ontwikkeling. Nu zet hij zijn vaardigheden in voor de bescherming van de leefomgeving.
Poolshoogte Op zijn computerscherm laat hij het overzicht van de huidige milieumeldingen zien. “Momenteel niets acuuts", ziet hij in één oogopslag. Wel genoeg lopende meldingen waar we vandaag poolshoogte gaan nemen. Tijd om in de auto te stappen.
Even ruiken Op steenworp afstand van het kantoor van de OMWB zit een Thais afhaalrestaurant. Daar speelt al langer onvrede over geuroverlast. “Vanochtend nog ontvingen we een klacht. Ik ga gewoon even ruiken. Een onaangekondigde controle.” Terwijl de hybride dienstauto geluidloos parkeergarage De Knegtel verlaat, vertelt Mark over de voorgeschiedenis. “Dit is een lastige casus. Mijn collega's en ik hebben naar aanleiding van veel klachten in het verleden de eigenares écht bewust moeten maken van de overlast. Daardoor erkende ze na verloop van tijd toch de noodzaak om maatregelen te treffen. Kijk, je kunt nooit níets ruiken natuurlijk. Maar het moet wel aanvaardbaar blijven.”
Gekruide geur Die aanpassingen bleken ingrijpend en vroegen om een behoorlijke financiële investering. De afvoer van de afzuiging in de keuken is daarom grondig aangepakt. “Voorheen liep de afvoer naar de achterkant van het gebouw en kwam dan onder de overkapping uit. De mensen die daar in de zomeravonden op het balkon zaten, waanden zich ongevraagd in Thailand. Dat is nu verleden tijd”, vertelt Mark. Vlak voor de ingang houdt hij in, en constateert inderdaad al een gekruide geur. “Als je hierboven woont en je kiepraam staat open, dan ontkom je er niet aan.” Mark loopt naar binnen en wordt vriendelijk gegroet – de eigenares herkent hem inmiddels. “Haar nieuwe afvoer heeft dubbele filterkasten”, zegt Mark, terwijl hij naar de indrukwekkende afvoerleiding boven hem wijst. De buizen vervolgen hun weg buiten het zicht tot voorbij het appartementencomplex. Zo zou de geuroverlast aanzienlijk minder moeten zijn. Zodra Mark het restaurant weer verlaat klinkt het geluid van een kiepraam dat dichtklapt.
Hogere temperaturen We vervolgen onze weg naar Oosterhout. Daar speelt ook al langere tijd een casus die de aandacht van Mark vraagt. Terloops vertelt hij hoe deze tijd van het jaar van invloed is op zijn werk en dat van zijn collega’s. “In het voorjaar zetten mensen hun ramen weer vaker open. Geuren en geluiden van nabijgelegen bedrijven of horeca worden dan weer sneller door inwoners opgemerkt. Koelinstallaties die harder hun best moeten doen vanwege de hogere temperaturen zorgen weer voor meer geluidsoverlast in de nabije omgeving.”
Ongewoon Dan wordt hij opgepiept door een collega van de centrale. Er is zojuist een ongewoon voorval gemeld door een bedrijf dat gespecialiseerd is in het koelen van voedingsmiddelen. Een ongewoon voorval is een storing, calamiteit of ongeluk bij een bedrijf dat nadelige gevolgen kan hebben voor de leefomgeving. Het opvallende is dat het ongewone voorval de dag ervoor plaats vond, maar dus nu pas wordt gemeld. “Dat is eigenlijk te laat”, zegt Mark. Collega Addie vertelt aan de telefoon dat het om een ammoniaklekkage ging, veroorzaakt door corrosie. Volgens Mark lijken de juiste stappen te zijn gevolgd om het voorval te stoppen. Hij veronderstelt weinig effect op de leefomgeving, dus voor nu is er even geen actie van zijn kant nodig. Het tijdig melden van ongewone voorvallen blijft voor sommige bedrijven een aandachtspunt. Daar kan in het slechtste geval zelfs handhaving op volgen, iets dat Mark binnen de OMWB als boa ook voor zijn rekening neemt als het nodig is.
‘Verkeerde’ kant Zodra we Oosterhout binnenrijden duurt het niet lang voordat ons een chemische lucht tegemoetkomt. Het heeft alles te maken met de activiteiten van een bedrijf dat al jarenlang industriële verpakkingen levert en deze voor hergebruik ook weer reinigt. Met name dat laatste leidt tot effecten op de leefomgeving. Uit de nabijgelegen woonwijk komen al langere tijd signalen van geuroverlast. Het bedrijf gebruikt middelen waarvan de geur bij bepaalde processen, als de wind de ‘verkeerde’ kant op staat, zich centreert in het bijbehorende distributiecentrum. Daarna blaast het als het ware zo de woonwijk in. In eerste instantie ruikt het fris, maar voortdurende blootstelling eraan creëert wel zorgen en onrust bij omwonenden. Die vragen zich af: ‘wat ademen we nu eigenlijk in?’ In samenspraak met een toezichthouder van de OMWB gaat het bedrijf inmiddels na welke processen ze nu precies kunnen aanpassen om de aanwezigheid van de geur te verminderen. “Die welwillendheid is er, maar het laat zich natuurlijk niet in een week oplossen. Het vraagt om monitoring, terugkoppeling en afstemming. Wij vormen de schakel”, aldus Mark.
Goed nieuws Na de rit langs Oosterhout is het tijd om terug naar kantoor te gaan. Er volgen deze dag geen acute meldingen. “Het is elke dag weer anders. Vorige week had ik meerdere meldingen die vroegen om snelle actie – in twee minuten tijd! Dat is het mooie aan mijn werk. Je weet 's ochtends niet wat je de rest van de dag te wachten staat. Met enig voorbehoud zou je kunnen stellen dat weinig meldingen goed nieuws betekent voor de leefomgeving.”