"Het is mijn manier om iets bij te dragen aan de maatschappij."
[in profiel]: Pamela Meurs, repressief toezichthouder
"Als iemand bekent voelt dat als succes"
Pamela Meurs (44) houdt van het recherchewerk bij de OMWB. “Als iemand bekent is dat altijd een succesmomentje.” Het werk van de omgevingsdienst raakt soms het strafrecht. Voor velen is dat onbekend terrein. Pamela vertelt er meer over.
Ze is iemand die verloedering van de maatschappij maar moeilijk kan aanzien. Vandaar dat ze koos voor de Politie Academie. Nu is ze repressief toezichthouder en BOA bij de OMWB en werkt samen met politie en justitie. Voordat ze bij de OMWB terechtkwam, volgde ze de Politieacademie, werkte bij de politie en daarna bij verschillende gemeenten. “De rode draad is handhaven, opsporen; bezig zijn met waar het verkeerd gaat. Mensen die bewust regels overtreden om er zelf beter van te worden, wil ik aanpakken. Het is mijn manier om iets bij te dragen aan de maatschappij.”
"Flinke overtreding" Als buitengewoon opsporingsambtenaar heeft ze bij de OMWB vooral te maken met bedrijven. Bijvoorbeeld bedrijven die een vervuiling veroorzaken door een lekkage en die vervolgens niet melden. “Ze denken dan: dat gaat veel geld kosten, we houden het stil. Dat is een flinke overtreding.”
Hoe er moet worden opgetreden wordt bepaald door de Landelijke Handhavingsstrategie (LHSO), legt Pamela uit. “We willen natuurlijk dat overtreders in heel Nederland op dezelfde manier worden aangepakt. Daarvoor is een matrix opgesteld. Als het energielabel van een bedrijf niet in orde is vraagt dat om andere actie dan wanneer een bedrijf giftige stoffen loost. Die matrix geeft ook aan wanneer we de politie en het openbaar ministerie erbij betrekken.”
“Bij mijn werk bij de OMWB draait het vooral om milieuzaken. Neem een giflozing. Dan doen wij het onderzoek, wij verhoren de verdachten en wij maken het proces verbaal op. Vervolgens is het aan de officier van justitie om de zaak verder op te pakken en de strafmaat te bepalen. Als het een strafzaak wordt kan het zijn dat de rechter ons oproept om onze kant van het verhaal te horen.”
(Verhaal gaat verder onder de foto)
Geheimhouding “Het recherchewerk leidt soms tot lastige situaties. Gemeenten zijn onze opdrachtgever. Zij betalen ons. Zij ‘huren ons in’ voor toezicht, maar als wij met een flink milieudelict te maken hebben, mogen we er niks over vertellen. Daarvoor geldt een geheimhoudingsplicht van onze kant. Dat is soms best lastig.”
Pamela vertelt dat als ze toezichthouder onaangekondigd bij bedrijven inspecties uitvoert. “Dan kijk je om je heen en zie je soms zaken die je niet vertrouwt. Vaak is het een onderbuikgevoel. Het kunnen aparte goederen zijn die je aantreft, of sporen die duiden op mogelijk een illegaal laboratorium of hennepkwekerij. Dat soort zaken. Ze gaan niet direct over het werk van OMWB, maar dat soort waarnemingen melden we dan wel bij de politie.”
Dat ze vaak niet met open armen wordt ontvangen als ze weer eens onaangekondigd een inspectie komt doen, raakt Pamela niet meer. “Een beetje verbaal geweld moet je wel kunnen hebben in dit vak.”
"Een beetje verbaal geweld moet je wel kunnen hebben in dit vak."