OMWB maakt opwachting in rechtbank
Diana Oostvogels is één van de juristen bij de OMWB. Zij staat onze vergunningverleners juridisch bij, ook op het moment dat een verleende vergunning wordt aangevochten. Dat gebeurde recent weer rondom een zaak waarin een bestaande veehouderij de samenstelling en indeling van de gehouden dieren wilde veranderen. Daar bleek niet iedereen voorstander van. Een gang naar de rechtbank volgde.
In juni besloot de OMWB voor de gemeente Breda een omgevingsvergunning te verlenen voor ‘het veranderen van een bestaande rundveehouderij’ nabij het Ulvenhoutse Bos, een Natura 2000-gebied. Erg precair dus, met de huidige stikstofdiscussie in het achterhoofd. Diana: “Ja, dat zou je denken. Maar het bijzondere aan deze zaak is dat de aanvrager juist de sámenstelling van de dieren wil veranderen, niet de soorten dieren of de wijze waarop deze worden gehouden. De te verwachten effecten van die verandering hebben we zorgvuldig berekend en getoetst aan de hand van de Regeling Ammoniak en Veehouderij (RAV). Daaruit bleek dat de eigenaar met de aanvraag binnen de eerder vergunde rechten blijft. Maar die stikstofbeperkende maatregelen, luchtwassers en dergelijke, schijnen in de praktijk toch helemaal niet zo effectief te zijn als wordt verondersteld? “Recente jurisprudentie zet daar inderdaad vraagtekens bij”, zegt Diana. “Maar dat hele vraagstuk speelt hier niet. Want het bedrijf beperkt zich namelijk tot een traditioneel stalsysteem. Daar kun je iets van vinden, maar tegelijkertijd is het ‘voordeel’ dat het weinig over laat aan de verbeelding.” Diana vertelt dat de eigenaar wil ‘schuiven’ met dieren. “Het gaat om stieren, zoogkoeien en vleeskalveren. De omstreden emissiearme maatregelen zijn daar (nog) niet voor verplicht, in tegenstelling tot varkens en pluimvee bijvoorbeeld. Binnen de drie stallen verandert de verdeling van de dieren dus. Zodanig dat de berekeningen laten zien dat de ammoniakuitstoot er per jaar zelfs twee kilo minder op wordt. Niet veel dus, maar van achteruitgang van de situatie is dus zeker geen sprake.” (tekst gaat verder onder de foto)
"Binnen de drie stallen verandert de verdeling van de dieren dus. Zodanig dat de berekeningen laten zien dat de ammoniakuitstoot er per jaar zelfs twee kilo minder op wordt."
"Ondertussen zijn we wel veel tijd kwijt aan dergelijke zaken. Duidelijkheid vanuit Den Haag over de verdere stikstofaanpak zou helpen, in de vorm van een handreiking voor de beoordeling van emissiearme stalsystemen bijvoorbeeld."
Op de foto juriste Diana Oostvogels en vergunningverlener Tessa Wester Milieuvereniging De Groene Koepel denkt daar anders over en tekent beroep aan. Kort daarna bevinden Diana en vergunningverlener Tessa Wester zich op maandagochtend in de rechtbank in Breda. In één van de kleine zalen, ten overstaan van drie rechters en een griffier, wordt de zaak besproken. Van de rug bezien zit links van hen een bestuurslid van Milieuvereniging De Groene Koepel, de belangenvereniging die beroep heeft aangetekend. Rechts zit de adviseur van de veehouderij, bijgestaan door een advocaat. De punten uit het beroepschrift dat namens de vereniging is ingediend, worden één voor één behandeld en de teneur van de vragen laat zich omschrijven als wantrouwend en bezorgd. Ze lijken na uitvoerige hoor- en wederhoor door de rechter voor een deel op verkeerde aannames te berusten die door de vergunningverlener en jurist bovendien kunnen worden weerlegd. In het beroepschrift klinkt bezorgdheid door rondom het behoud van het kwetsbare Natura 2000-gebied. Ongetwijfeld ingegeven door een oprecht verantwoordelijkheidsbesef maar de bijbehorende argumentatie moet ook een wettelijke toets kunnen doorstaan. Een uitspraak daarover volgt op 11 juli.
“Als we namens één van onze gemeenten een omgevingsgunning verlenen, gebeurt dat na een lang proces van zorgvuldige toetsing en afstemming”, vertelt Diana. De laatste jaren zien we een toename van rechtszaken rondom verleende vergunningen die een negatief effect zouden kunnen hebben op de leefomgeving, in het bijzonder de natuur, veelal aangejaagd door verenigingen die zich hard maken voor de natuur. Ze zijn sceptisch over onze afwegingen en expertise met betrekking tot de natuur. Tegelijkertijd is het op dit moment zo dat überhaupt geen enkele vergunningaanvraag met een mogelijk effect op de natuur in behandeling kan worden genomen. De tegenwerping van de partij die beroep aantekende tegen deze vergunning en het stikstofneutrale karakter in twijfel trok konden we daardoor pareren. Ondertussen zijn we wel veel tijd kwijt aan dergelijke zaken. Duidelijkheid vanuit Den Haag over de verdere stikstofaanpak zou helpen, in de vorm van een handreiking voor de beoordeling van emissiearme stalsystemen bijvoorbeeld. Hopelijk laat die niet lang meer op zich wachten. Daar hebben we allemaal baat bij.”